شعر: فریدون ارشدی
ترجمە: ارسلان عزیزی
(١)
شیفتگی ات، راه دیگری باقی نگذاشتە است
ترجمە: ارسلان عزیزی
(١)
شیفتگی ات، راه دیگری باقی نگذاشتە است
آتش،
بە داد می رسد
آنگاە،
كە رنگ چشمان تو
بسان غروب میهن است
باد،
بە ستایش ایستادە است
تاسوختن زخمت را
از نسیمی
بە تمنا نشیند.
آب،
آشفتە و ناآرام است
تا لبانت
با اخگر نام دلدادەات
گر نگیرد
و اینك خاك،
با همە شكوهش
ریشەی نهال خونت را
در دل شكستە خود
پاس می دارد
شاری كولن ویستگەی تاكسی دوتیس/ 18.01.2020
(٢)
در جانم، تلوتلو می خورد، مستی.
مستم،
با قدیمی ترین ترانەهای انگور،
خود را بە کرانەهای خویشتن می کوبم،
بسان بلبل،
در قفس ِ بهار،
ترانەای می سرایم،
نزدیک بە سیاەچَمانەی کبک،
بە ملودی شرشر
ذوب شدن آب کوهسار.
نغمەای
آرام تر از ترنم ِگیلاس،
در زیر پیراهن ِ مهتاب.
خرابم بە رنگ چشمی،
کە امانتدار بلوطی است،
جوان،
کە بە تابش ِ خورشید،
خو نگرفتە است،
هنوز.
نشئەی صدائی هستم،
آراستە بە نسیم ِ
عصرانەهای جا خۆش کردە
در جیب ِ
برگ ِ مو.
وەرگیراو لە لاپەڕەی فەریدوون ئەرشەدی
وەرگێر، ئەرسەلان عەزیزی، رۆژی یەکی گوڵان 2020، رۆژی جیهانی کرێکار، کات؛ 9:30 دەقە، ویستگەی تاکسی، کوبلنز شتراسە کولن بە کاتی کرۆنا
تعداد بازدیدکنندگان