بیست و پنج مرداد هشتاد و چهار، مصادف بود، با شصتمین سال تاسیس یکی از پیرترین جریانات سیاسی ایران و از قدیمی ترین احزاب سیاسی کردستان، که تامین حقوق ملی کردهای ایران، در بیش از نیم قرن گذشته، پایه ی اصلی مبارزه ی آن بوده است. و دوم بهمن ماه امسال، دقیقا یادآور شصتمین سال استقرار جمهوری کردستان بود؛ که بهار زندگیش در روزهای سرد آذرماه سال بعد، بسان جمهوری همزادش در آذربایجان به سردی گرایید. گرچه در ترکیب ِ پایگاه اجتماعی طبقات و اقشار دخیل در کار ساختمان این دو جمهوری و نوع نگاه و میزان ِ رویکردشان به تضادهای اجتماعی، می توان اختلافات بنیادین و ناهمسانی را که کمتر مورد توجه تاریخنگاران و ارباب تحقیق بوده است؛ خاطرنشان کرد. اما در گوهر وجودی هر دو جمهوری، اصول مشترک فراوانی وجود داشت؛ که پویایی یکی جز با بقاء دیگری میسر نمی شد. حوادث سالهای پایانی جنگ دوم جهانی و به تبع آن، تغییر توازن قوا به نفع اتحاد شوروی سابق و حضور نیروهای متفقین در شمال و جنوب ایران، در کنار فاکتورهای اساسی تآثیرگذار دیگر، که بر بسترنزدیک به دو دهه حاکمیت استبداد رضا خانی شکل گرفته بود؛ در کردستان ایران زمینه های مادی تشکیل حزبی را فراهم کرده بود، که رهبران و مؤسسین آن، غالباً از اعضاء و مؤجدین سازمان احیای کردستان ( کومه له ژ- ک) بودند. در واقع حزب دمکرات کردستان ایران، در شرایطی پا به عرصه وجود نهاد، که خلاء قدرت مرکزی و حوادث مربوط به جنبش کُردها در کشورهای عراق و ترکیه، زمینه ی نسبی آگاهی ملی را بیشتر از هر زمانی فراهم کرده بود.ماز گذشته، تجربه باید آموخت
بیست و پنج مرداد هشتاد و چهار، مصادف بود، با شصتمین سال تاسیس یکی از پیرترین جریانات سیاسی ایران و از قدیمی ترین احزاب سیاسی کردستان، که تامین حقوق ملی کردهای ایران، در بیش از نیم قرن گذشته، پایه ی اصلی مبارزه ی آن بوده است. و دوم بهمن ماه امسال، دقیقا یادآور شصتمین سال استقرار جمهوری کردستان بود؛ که بهار زندگیش در روزهای سرد آذرماه سال بعد، بسان جمهوری همزادش در آذربایجان به سردی گرایید. گرچه در ترکیب ِ پایگاه اجتماعی طبقات و اقشار دخیل در کار ساختمان این دو جمهوری و نوع نگاه و میزان ِ رویکردشان به تضادهای اجتماعی، می توان اختلافات بنیادین و ناهمسانی را که کمتر مورد توجه تاریخنگاران و ارباب تحقیق بوده است؛ خاطرنشان کرد. اما در گوهر وجودی هر دو جمهوری، اصول مشترک فراوانی وجود داشت؛ که پویایی یکی جز با بقاء دیگری میسر نمی شد. حوادث سالهای پایانی جنگ دوم جهانی و به تبع آن، تغییر توازن قوا به نفع اتحاد شوروی سابق و حضور نیروهای متفقین در شمال و جنوب ایران، در کنار فاکتورهای اساسی تآثیرگذار دیگر، که بر بسترنزدیک به دو دهه حاکمیت استبداد رضا خانی شکل گرفته بود؛ در کردستان ایران زمینه های مادی تشکیل حزبی را فراهم کرده بود، که رهبران و مؤسسین آن، غالباً از اعضاء و مؤجدین سازمان احیای کردستان ( کومه له ژ- ک) بودند. در واقع حزب دمکرات کردستان ایران، در شرایطی پا به عرصه وجود نهاد، که خلاء قدرت مرکزی و حوادث مربوط به جنبش کُردها در کشورهای عراق و ترکیه، زمینه ی نسبی آگاهی ملی را بیشتر از هر زمانی فراهم کرده بود.م
تعداد بازدیدکنندگان