سالهاست که یاد و خاطره‌ی آن سه دانشجوی اهورایی به سمبل مبارزه و و مقامت در برابر استبداد بدل شده است. اما سال هزار وسیصد و پنجاه و هفت، حال و هوای دیگری داشت. همه جا پر بود از شور و امید و همه یکپارچه شوق بودند و جنبش. هنوز پایه‌های استبداد پهلوی به تمامی فرونریخته بود و جنبشی در کار بود تا طرحی نو دراندازد و بنیاد استنداد از بن برکند و هنوز مردم بی خبر از بنیان استبدادی دیرپاتر و مخوفتر، در نبرد با سپاه شاهی بکار. کانون محصل و دانشجو که بعد با نام کانون محصلین تبدیل به جبهه‌ای شد، برای پیشبرد مبارزه و کانونی شد برای رشد جریانات چپ و دمکرات در شهر مریوان. در شرایطی که هنوز شحنه‌های پلیس مترصد اوضاع بودند و شهر را برای شاه پاسداری می کردند، کانون تصمیم گرفت در شانزده آذر، به یاد آن سه دانشجوی رزمنده، با شعارنویسی در سطح شهر، دین خود را به جنبش مردم ادا کند. هنرمندان کانون و از آنجمله زند یاد طهمورث اکبری کلیشه‌های با این مضمون تدارک دیدند: شانزده آذز سالروز سه‌دانشجوی مبارز گرامی باد تیمهای دو و سه نفره برای اجرای کارها به نقاط مختلف شهر گسیل شدند. ادامه دارد
تعداد بازدیدکنندگان